Dieren - Kleindiersportvereniging Broek in Waterland

(Een warm pleidooi voor onze mooie hobby.)

Heel veel mensen willen toch wel graag dieren in hun omgeving hebben en het lijkt wel zo dat hoe stedelijker de leefomgeving wordt, hoe groter de hang van de mensen naar toch iets uit de natuur. De steden, maar ook de oorspronkelijke plattelandsgemeenten worden steeds groter en onze levensruimte en de ruimte om dieren te houden wordt steeds kleiner.

Steeds kleiner worden de tuintjes en er blijven nog maar weinig groenstroken die nog wat van struiken en plantengroei laten zien. Is het dan een wonder dat mensen dan kunnen genieten van een klein stukje natuur in de vorm van een kleindierenstal of -hok met levensechte beesten in hun directe omgeving? Als wij dan bij onze dieren zijn genieten we van de gedragingen en het wel en wee van onze dieren. We houden van dieren of het nu knaagdieren betreft of gevogelte om het doen en laten, het gedrag en de opfok van de jonge dieren te mogen beleven en ons in deze levende wezens te verheugen en er vertrouwd mee te raken. Persoonlijk zou ik ieder mens vooral in zijn jeugdperiode deze ervaring graag willen laten meemaken om respect op te bouwen voor de levende natuur.

Jammer dat toch deze hobby steeds marginaler lijkt te worden en je je als beoefenaar wel steeds meer bekeken wordt als ietwat wereldvreemd, want sporten moet tegenwoordig wat opleveren, liefst financieel en we worden meer dan ons lief is geconfronteerd met miljoenenuitwassen als Championsleague en dergelijke.

Onze vrolijke konijntjes of gevederde trots geven slechts beperkt nut, hoewel sommige verenigingen dit nog wel in hun naam meedragen, maar dit is meest een erfenis uit vroeger dagen. Het is meer hun aanwezigheid die genoegen en ontspanning verschaft aan hun verzorgers. Natuurlijk verschaffen bepaalde rassen een smaakvolle en voedzame bijdrage aan de keuken.

Een vers gelegd ei voortgebracht in een schone ren, of beter nog, van los op het erf scharrelende hoenders, is smakelijker dan een winkel-ei.

Ook de slacht van onze met zorg opgefokte jonge dieren die de uiteindelijke selectie niet doorkomen kan een smakelijke en boven alle BSE- en MKZ-verdenkingen verheven, aanvulling op het gezinsmenu betekenen. Hoofdzaak zal echter steeds zijn de dieren, de levende wezens die ons vreugde en ontspanning verschaffen.

Vrijetijdsbesteding in onze stallen en volières. Hoeveel uren kun je daar als liefhebber niet zoet brengen met voeren, schoonmaken, hokken veranderen, dieren observeren of bekijken of gewoon simpel zonder meer van het doen en laten van de dieren genieten?

Ieder voorjaar weer verheugen we ons in de ontwikkeling, bouw, pels en kleur van onze jonge konijnen en cavias of over de groei en de bevedering, de kleur en de kammen van onze hoenders, hoe de jonge duiven in het volwassen verenpak komen. We bestuderen de gedragingen van onze dieren en ontdekken in de loop der jaren erfelijke patronen en dragen zo bij tot de wetenschap die van belang is voor de instandhouding van bepaalde rassen. Schaalvergroting in de professionele dierhouderij heeft gezorgd voor het verdringen van talloze oude en beproefde rassen. Nu wordt de noodklok geluid dat bijvoorbeeld bij de miljoenen melkkoeien de genetische diversiteit buitengewoon krap is geworden omdat alle fokkers dezelfde topstieren gebruiken. Kleindierliefhebbers houden de oude rassen in stand of proberen ze terug te fokken. Op deze manier zijn wij prettig bezig in een steeds meer vermaterialiseerde maatschappij. De hobby om bezig te zijn met flora en fauna is voor veel mensen een gezonde therapie tegen bewegingsarmoede en het hectische leven van alle dag. Anderen trimmen, fietsen, lopen of gaan naar de sauna. Wij zijn dagelijks in de weer met onze kleindieren en vinden daarin voldoening. Nog meer voldoening geeft het als onze op een show ingezonden dieren hoog gewaardeerd worden. Dit wordt ervaren als een persoonlijke eer en beloning voor de zorgvuldige fok en verzorging. Ook artsen delen de mening, dat het houden en onderhouden van kleindieren een lichamelijke en geestelijke ontspanning voor mensen van alle leeftijden betekent en een bijdrage aan het algemeen gezondheidsbeeld verschaft.

Natuurlijk zijn er ook schaduwkanten aan onze liefhebberij. Als mensen meer vrije tijd krijgen doen ze soms de hobby aan de kant omdat het hen ervan weerhoudt om langere tijd van huis te kunnen gaan met caravan of anderszins.

In vakantieperioden zijn we voor de verzorging van onze dieren afhankelijk van een goede buur, familielid of welwillend verenigingslid die in die tijd de zorg op zich wil nemen.

Jan Bonekamp van de ver. Winkel